Leiden Halve Marathon: I did it!

29-05-2016
Leiden Halve Marathon: I did it! 4 seconden met een eindsprint van 16 km/per uur, maar hij is binnen! Onder de magische grens van 2 uur én 55 seconden van mijn PR af. Hoe mijn halve marathon ging? Ik ga het je vertellen!

Zaterdagavond ging ik op tijd naar bed, nog 9 uur slaap mogelijk voordat de wekker ging, al wist ik dat ik vast wel eerder wakker was. Na bijna 8 uur slaap was ik klaarwakker. Na het douchen en ontbijten (pannenkoeken) stond loopmaatje Jaco uit Zeeland al voor de deur. Samen met Matthijs zou hij mij komen aanmoedigen. ’s Middags zouden zij samen de 10 km gaan lopen, waarbij de rollen omgekeerd waren. Ik vertrek al vroeg om mijn medeloopmaatjes van Team Vroem en de trainer nog even te zien. Door oa de regen werd het een korte meet up. Dan maar alvast richting het startvak, daar verder zenuwachtig worden. Ik sta in startvak E (van Everdien?) waardoor het ruim 15 minuten duurt voordat ik over de startstreep ga. Ik had de supporters van tevoren alvast maar geïnformeerd dat ik vast later start, anders denken ze misschien dat ik ernstig achterloop op schema. Op mijn arm had ik nog even de doorkomsttijden op de 5, 10 en 20 km gezet voor het doel van 2 uur (tempo 5:41 min/km). Van m’n trainer had ik het advies gekregen om een tempo van 5:35/5:40 min/km aan te houden.

De eerste 2 km voelen nog wat onwennig. Ik voel een klein pijntje in m’n knie maar herinner mezelf dat het de spanning kan zijn. Het trekt gelukkig al gauw weg en dan spot ik supporters Jaco en Matthijs al, fijn! Zoeterwoude en de polder gaan heel soepel en op 5:35 min/km. Het voelt goed en ontspannen. Bij de eerste verzorgingspost spot ik te laat de sportdrank, ai dan maar water. Bij 9 km lijkt de energie al wat af te nemen, dus alvast maar een gelletje genomen. Helaas krijg ik zo’n steek dat ik even nauwelijks kan lopen, wat is dit nou opeens? Ik spring op de stoep en adem de pijn eruit, snel maar weer door. Hierdoor raak ik wel even uit mijn ritme, maar ik zit nog wel op het goede tempo.

Het deel waar ik tegenop zie moet nog komen, mijn eigen geboorteplaats Leiderdorp. Hoewel ik er met veel plezier 18 jaar heb gewoond, kijk ik erg op tegen het soort wegdek. Dit is mijn 5e keer Leiden marathon, waarbij 3x het stuk Leiderdorp zat. De Hoofdstraat in Leiderdorp heeft van die kinderkopjes en onregelmatige stenen, waarbij mijn hardloopskills niet tot hun recht komen. Daarnaast is het stuk erg bochtig, wat veel energie kost. Het positieve is dat mijn ouders er staan, dat maakt een hoop goed!

Op het stuk Laan van Ouderzorg in Leiderdorp loop ik door een zee van sponzen en bekers, ik loop duidelijk niet vooraan ;-). Mijn moeder staat aan te moedigen met een vlaggenlijn die ze uitvouwt als ik langskom (met een hartje erop, hoe lief). Ik roep naar mijn ouders dat het me gaat lukken om m’n doel te bereiken. Jaco en Matthijs kwam ik een klein stukje eerder al tegen, waarbij ze met me mee renden en me positief toespraken. Ik zag er nog goed uit zeiden ze (ha, goede peptalk).

Ik merkte dat het me wel steeds meer moeite kost om soepel te lopen, de vermoeidheid slaat toe. In kilometer vertraagde het tempo ook aardig wat, het was ook best benauwd. Gelukkig stonden er bewoners met bekers water aan de kant en een paar slokken extra was verfrissend. Als verrassing stonden m’n broer en schoonzus en goede vrienden ook op de route wat fijn! Zelfs Jaco en Matthijs kwamen nog een keer voorbij, de volgende keer dat ik ze zou zien was bij de finish. Bijna is het zover. Ik moest echt nog even vaart houden om m’n doel te bereiken, dit ging niet vanzelf.

Onderweg wens ik nog een teamgenootjes Ron en Alex succes en kom ik een oudklasgenoot Daniël tegen. Nog ruim een kilometer te gaan, maar de tijd tikt door en ik zie dat ik nog ca 6 minuten heb voor de laatste 1.1 kilometer. Het horloge springt na een uur ook over op notering in minuten in plaats van seconden, dus ik kan ook niet meer zien of ik aan het begin of het eind van een minuut zit. Dus nu maar flink knallen in de eindsprint, goede vrienden moedigen me in de laatste 150 meter aan en ik zet het gas erop voor een eindsprint. Ik gooi m’n handen nog omhoog en stop mijn horloge na de finish op…1:59:58, oei, dat is krap. Als ik maar goed geklokt heb… Gelukkig waren Matthijs en Jaco daar weer en die hadden al gezien dat het 1:59:56 was geworden. Magische grens doorbroken! Maar zo zie je maar weer, waar de start zo soepel ging, was het toch nog een uitdaging tot het eind.

Ik ben blij dat ik mijn doel bereikt heb, absoluut. Maar stiekem denk ik dat er meer in zit, m’n trainer is daar ook wel van overtuigd. Dus hopelijk binnenkort weer een mooi nieuwe poging doen. Want PR’s zijn er om verbroken te worden! Wat hebben jullie als doelen op het programma staan? Dank voor het meelezen met mijn blogs, en als jullie het leuk vinden zal ik vaker wat schrijven over mijn hardloopavonturen.

Leiden Halve Marathon: I did it!

Tags

dietistleiden

Hardlopen

Nieuwsblog

Leuker Leven Podcast aflevering 2: Opnieuw beginnen

Update: Advies bij koemelkallergie

Terugkeer Everdien van der Leek op de praktijk

Dochter van dietist en gezondheidswetenschapper Everdien geboren!

Zwangerschapsverlof Everdien van der Leek / Maternity leave Everdien van der Leek